giovedì 17 maggio 2007

Andrea Parodi e Maria Carta - Ave maria -


Tazenda e Maria Carta - Ave maria
(30 de Santu Gaini de su 1993)

Custa canzone m'agradat meda...Maria Carta e Andrea Parodi commo non bi sunt prusu...Pero nos ant lassadu unu patrimoniu musicale iscritu e orale chi lo s'at a mantenner pro semper..bivos in sa memoria de totus!!!
Custa est una testimonianza manna meda de sa fortza de sa musica...cantende sa terra issoro sunt istados promotores...non solu de sa musica sarda ma finas de sa limba sarda... Ant fatu connoschere e amare sa Sardigna a totu su mundu... E commo tocat a nois "sos de su Master de Limba Sarda"...a sighire a dare boghe a custa terra....A non fagher morrere sa Limba Sarda..una richesa manna meda e patrimoniu de totus.

Chie fiant:

Maria Carta

Andrea Parodi

Non poto reposare

Custa versione de Non poto reposare est cantada dae su Coro G. Rossini de Tàtari, imbetzes su filmatu est registradu, montadu e creadu dae Loi Sarvatore.

Non poto reposare

Non potho reposare amore e coro
pensende a tie so d'onzi momentu.
No istes in tristura prenda e oro
ne in dispiaghere o pessamentu.
T'assicuro ch'a tie solu bramo,
ca t'amo forte t'amo, t'amo, t'amo.

Ses su sole ch'illuminat a mie,
ch'ispuntat su manzanu in s'oriente.
vroridu lizu, candidu che nie,
semper in coro meu ses presente.
T'assicuro chi a tie solu bramo,
ca t'amo forte t'amo, t'amo, t'amo.

Amore meu prenda de istimare
s'affettu meu a tie solu est dau;
s'are iuttu sas alas a bolare,
milli bortas a s'ora ippo bolau;
pro benner nessi pro ti saludare,
s'attera cosa non a t'abbissare.

Si m'esseret possibile d'anghelu
s'ispiritu invisibile piccabo
sas formas; che furabo dae chelu
su sole e sos isteddos e formabo
unu mundu bellissimu pro tene,

pro poder dispensare cada bene.

Su testu de Non poto reposare sunt sos versos de A Diosa de Sarvatore Sini (Poeta de Sarule in sa prima mitade de su 1900).

A Diosa (Non poto reposare)

A Diosa: paràulasa de Sarvatore Sini
(Poeta de Sarule in sa prima mitade de su 1900)

A Diosa (Non potho reposare)

Non potho reposare, amore, coro,
pessende a tie so donzi mommentu;
no istes in tristura, prenda 'e oro,
nene in dispiaghere o pessammentu,
t'assicuro chi a tie solu bramo,
ca t'amo vorte et t'amo, t'amo, t'amo.

Amore meu, prenda d'istimmare,
s'affettu meu a tie solu est dau.
S'hare giuttu sas alas a bolare,
milli vortas a s'ora ippo volau,
pro venner nessi pro ti saludare
s'attera cosa, nono, a t'abbisare.

Si m'essere(t) possibile de anghelus
s'ispiritu invisibile picavo;
sas formas e(t) furavo dae su chelu su sole,
sos isteddos e formavo
unu mundu bellissimu pro tene
pro poder dispensare cada bene.

Amore meu, rosa profumada,
amore meu, gravellu oletzante,
amore, coro, immagine adorada,
amore coro, so ispasimante,
amore, ses su sole relughente,
ch'ispuntat su manzanu in oriente.

Ses su sole ch'illuminat a mie,
chi m'esaltat su coro ei sa mente;
lizu vroridu, candidu che nie,
semper in coro meu ses presente.
Amore meu, amore meu, amore,
vive senz'amargura nen dolore.

Si sa luche d'isteddos e de sole,
si su bene chi v'est in s'universu
hare pothiu piccare in d'una mole
commente palombaru m'ippo immersu
in fundu de su mare
e regalare a tie vida, sole, terra e mare.

Unu ritrattu s'essere pintore un'istatua 'e marmu ti faghias
s'essere istadu eccellente iscultore ma cun dolore naro "no nd'ischia".
Ma non balet a nudda marmu e tela in confrontu a s'amore, d'oro vela.
Ti cherio abbratzare ego et vasare
pro ti versare s'anima in su coro,
ma dae lontanu ti deppo adorare.

Pessande chi m'istimmas mi ristoro,
chi de sa vida nostra tela e trammas
han sa matessi sorte pritte m'amas.

Sa bellesa 'e tramontos, de manzanu s'alba,
s'aurora, su sole lughente,
sos profumos, sos cantos de veranu,
sos zefiros,
sa bretza relughente de su mare,
s'azurru de su chelu, sas menzus cosa do, a tie anzelu.

mercoledì 16 maggio 2007

Su monte, su mare e sas ispiàgias a inghiriu de Thiniscole

Montealbo



Santa Lùghia




Sa Caleta



Sas dunas de Capo Comino



Bèrchida




Custu est su mare chi adoro..
Cando finit sa letzione de su Master in Limba sarda e pigo su postale pro torrare a domo....mi pongio vitzinu a su finestrinu...e appompio su paesagiu e sas pessones..e mi perdo in fantasias e pessamentos...ma cando bido custu mare..torro a su presente e penso a sa die de domìnica colata a Capo Comino...cando appo rinnovadu su ligàmene cun sa terra mea e appo fatu su primu bagnu de s'istagione..

Ant a sighire àteras istagiones....no isco ite appo fàghere e inumbe appo a essere ma semper appo a tènnere in su coro...su mare e su monte de custa terra... e de totus sas biddas chi appo amadu e sunt istadas domo mea...

Incarga inoghe pro bisitare su situ de sa Comuna de Thiniscole.

Sa tradutzione in sardu de unu documentu de su Conciliu Vaticanu II: s'articulu 36

Limba liturgica (Sardu)

36. §1. S' at a cunservare s'usu de sa limba latina in sos ritos latinos, foras siat leges particulares.

§2. Sigomente s'usu de sa limba madre est utile meda pro sa gente in diferentes ocasiones, siat in sa missa, siat in s'aministratzione de sos sacramentos o in ateras partes de sa liturgia, si li podet dare ispàtziu prus mannu, mescamente in sas leturas e amonitziones, calicuna de sas oratziones e de sos cantos, cunforma a sas normas istabilidas subra de custa materia pro cada casu in sos capìtulos sighentes.

§.3. Su rispetu de custas normas est de cumpetèntzia de sa autoridade eclesiàstica locale, mentovada in s'articulu 22, 2, chi at a detzìdere subra de sa manera e de s'impreu de sa limba madre, in casu manchet s'ant a consultare sos piscamos de sas zonas a lacana chi faeddant sa matessi limba.Custas detzisiones depent essere atzetadas e cunfirmadas dae sa Sede Apostòlica.

§4. Sa tradutzione de su testu latinu in sa limba madre, de usare in sa liturgia, depet essere aprovada dae s'autoridade eclesiastica cumpetente mentovada in antis.

martedì 15 maggio 2007

Cale limba in sa liturgia ?

Oe amus a chistionare subra de s’impreu in sa liturgia siat de su latinu siat de sas limbas de onni populu .
Intrende in su situ de su Vaticanu (www.vatican.va in Sacrosanctum Concilium ) in sos documentos de su Conciliu Vaticanu II sa crèsia nos narat cale limbas tocat a impreare in sa liturgia foras siat de su latinu.
Amus biu tradutziones diferentes subra de custa allega in sas limbas chi sighint:
latinu, portughesu, catalanu, ispagnolu, inglesu e italianu.
In totu custas tradutziones foras siat s’italianu, s’allegat de s’usu in sa liturgia de su latinu in sos ritos latinos e de sa limba “vernaculare”, “vulgare” o “madre”in sas àteras partes de sa liturgia e pro s’amministratzione de sos sacramentos, leturas e oratziones, etc.
Sa traduzione in italianu faeddat de “limba natzionale” dende importàntzia a sa limba italiana comente limba unica de s’Italia, cun una crara posta a banda de sas àteras limbas presentes in su territòriu suo. Comente chi s’italianu siat s’unica limba ufitziale chi rapresentet s’Italia, custu issèberu est unu dannu pro sos àteros limbàgios presentes in sas regiones diferentes.

Ite nde pessades bois??


In bassu sighint sas tradutziones in limbas diferentes de custu documentu de su Conciliu Vaticanu II subra de su assuntu " Latinu e limba vulgare in sa liturgia".

Tradutziones in limbas diferentes de unu documentu de su Conciliu Vaticanu II: s'articulu 36

Documenti del Concilio Vaticano II

Costituzioni

Sacrusanctum Concilium

36. §1. Linguae latinae usus, salvo particulari iure, in Ritibus latinis servetur. (Latino)

§2. Cum tamen, sive in Missa, sive in Sacramentorum administratione, sive in aliis Liturgiae partibus, haud raro linguae vernaculae usurpatio valde utilis apud populum exsistere possit, amplior locus ipsi tribui valeat, imprimis autem in lectionibus et admonitionibus, in nonnullis orationibus et cantibus, iuxta normas quae de hac re in sequentibus capitibus singillatim statuuntur.
§3. Huiusmodi normis servatis, est competentis auctoritatis ecclesiasticae territorialis, de qua in art. 22 § 2, etiam, si casus ferat, consilio habito cum Episcopis finitimarum regionum eiusdem linguae, de usu et modo linguae vernaculae statuere, actis ab Apostolica Sede probatis seu confirmatis.
§4. Conversio textus latini in linguam vernaculam in Liturgia adhibenda, a competenti auctoritate ecclesiastica territoriali, de qua supra, approbari debet.


36. A língua litúrgica: traduções (Portoghese)

1. Deve conservar-se o uso do latim nos ritos latinos, salvo o direito particular.
2. Dado, porém, que não raramente o uso da língua vulgar pode revestir-se de grande utilidade para o povo, quer na administração dos sacramentos, quer em outras partes da Liturgia, poderá conceder-se à língua vernácula lugar mais amplo, especialmente nas leituras e admonições, em algumas orações e cantos, segundo as normas estabelecidas para cada caso nos capítulos seguintes.
3. Observando estas normas, pertence à competente autoridade eclesiástica territorial, a que se refere o artigo 22.2, consultados, se for o caso, os Bispos das regiões limítrofes da mesma língua, decidir acerca do uso e extensão da língua vernácula. Tais decisões deverão ser aprovadas ou confirmadas pela Sé Apostólica.
4. A tradução do texto latino em língua vulgar para uso na Liturgia, deve ser aprovada pela autoridade eclesiástica territorial competente, acima mencionada.
D. Normas para a adaptação da Liturgia à índole e tradições dos povos


36. Llengua litúrgica (Catalano)

1. Es conservarà l’ús de la llengua llatina en els ritus llatins, excepte dret particular.
2. No obstant això, com l’ús de la llengua vulgar és molt útil per al poble en no poques ocasions, tant en la Missa com en l’administració dels Sagraments i en altres parts de la Litúrgia, se li podrà donar una major cabuda, especialment, en les lectures i admonicions, en algunes oracions i cants, conforme a les normes que sobre aquesta matèria s’estableixin en cada cas en els capítols següents.
3. El compliment d’aquestes normes, serà d'incumbència de la competent autoritat eclesiàstica territorial, de la qual es parla en l’article 22,2, determinar si ha d’utilitzar-se la llengua vernacla i en quina extensió; si fes menester es consultarà els Bisbes de les regions limítrofes de la mateixa llengua. Aquestes decisions han de ser acceptades, és a dir confirmades per la Seu Apostòlica.
4. La traducció del text llatí a llengua vernacla, que ha d’usar-se en la Litúrgia, ha de ser aprovada per la competent autoritat eclesiàstica territorial abans esmentada.


Lengua litúrgica (Castellano)

36. § 1. Se conservará el uso de la lengua latina en los ritos latinos, salvo derecho particular.
§ 2. Sin embargo, como el uso de la lengua vulgar es muy útil para el pueblo en no pocas ocasiones, tanto en la Misa como en la administración de los Sacramentos y en otras partes de la Liturgia, se le podrá dar mayor cabida, ante todo, enlas lecturas y moniciones, en algunas oraciones y cantos, conforme a las normas que acerca de esta materia se establecen para cada caso en los capítulos siguientes.
§ 3. Supuesto el cumplimiento de estas normas, será de incumbencia de la competente autoridad eclesiástica territorial, de la que se habla en el artículo 22, 2, determinar si ha de usarse la lengua vernácula y en qué extensión; si hiciera falta se consultará a los Obispos de las regiones limítrofes de la misma lengua. Estas decisiones tienen que ser aceptadas, es decir, confirmadas por la Sede Apostólica.
§ 4. La traducción del texto latino a la lengua vernácula, que ha de usarse en la Liturgia, debe ser aprobada por la competente autoridad eclesiástica territorial antes mencionada.


36. 1. Particular law remaining in force, the use of the Latin language is to be preserved in the Latin rites. (Inglese)


2. But since the use of the mother tongue, whether in the Mass, the administration of the sacraments, or other parts of the liturgy, frequently may be of great advantage to the people, the limits of its employment may be extended. This will apply in the first place to the readings and directives, and to some of the prayers and chants, according to the regulations on this matter to be laid down separately in subsequent chapters.
3. These norms being observed, it is for the competent territorial ecclesiastical authority mentioned in Art. 22, 2, to decide whether, and to what extent, the vernacular language is to be used; their decrees are to be approved, that is, confirmed, by the Apostolic See. And, whenever it seems to be called for, this authority is to consult with bishops of neighboring regions which have the same language.
4. Translations from the Latin text into the mother tongue intended for use in the liturgy must be approved by the competent territorial ecclesiastical authority mentioned above.


36. Latino e lingue nazionali nella liturgia (Italiano)

1. L'uso della lingua latina, salvo diritti particolari, sia conservato nei riti latini.
2. Dato però che, sia nella messa che nell'amministrazione dei sacramenti, sia in altre parti della liturgia, non di rado l'uso della lingua nazionale può riuscire di grande utilità per il popolo, si conceda alla lingua nazionale una parte più ampia, specialmente nelle letture e nelle ammonizioni, in alcune preghiere e canti, secondo le norme fissate per i singoli casi nei capitoli seguenti.
3. In base a queste norme, spetta alla competente autorità ecclesiastica territoriale, di cui all'art. 22- 2 (consultati anche, se è il caso, i vescovi delle regioni limitrofe della stessa lingua) decidere circa l'ammissione e l'estensione della lingua nazionale. Tali decisioni devono essere approvate ossia confermate dalla Sede apostolica.
4. La traduzione del testo latino in lingua nazionale da usarsi nella liturgia deve essere approvata dalla competente autorità ecclesiastica territoriale di cui sopra.

Fontes:
www.vatican.va
Sacrosanctum Concilium
www.arqbcn.org